درسی که بانوان به آقایان دادند

قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان خط بطلانی بود بر بهانه‌های ملی‌پوشان فوتبال و بازیکنان تیم‌های مردان که ناکامی‌های خود را به کمبود امکانات کافی ربط می‌دهند و برای ناکامی‌هایشان دنبال بهانه هستند.

به گزارش فرهنگ نیوز ، گل پشت پای بانوی شرقی ایران در مسابقات فوتسال قهرمانی آسیا که به نظرسنجی روزنامه اروپایی مترو زیباترین گل تاریخ فوتسال شد، در واقع تنها یک گل پشت پای معمولی نبود، بلکه گل فهیمه زارعی پشت پایی بود به همه دعاوی مطروحه در فوتبال مردان ایران که بهانه جویی آنها پیرامون نقد نقادها برای بی کیفیتی فوتبال ایران، نبودن امکانات کافی و البته پول کافی در این ورزش است.

به واقع هرگز شما پاسخی به غیر از این که امکانات نداریم از اهالی فوتبال نمی‌بینید، آنها یا در حال شمارش تعداد زمین‌های تمرینی در کشورهای حوزه خلیج فارس هستند و یا از امکانات باشگاه‌های لیورپول و رئال و بارسا و منچستر حرف می‌زنند.

اما آیا بانوان افتخار آفرین سرزمین ما امکاناتی عالی داشته اند که قهرمان آسیا شدند یا اتفاقا از منظر امکانات، داشته های آنها زیر خط فقر است و قابل مقایسه با کره و ژاپن و تایلند نیست.

به طور کلی چند سالن فوتسال در ایران وجود دارد که بانوان بروند و به این ورزش مهیج بپردازند؟ چند مربی توانای فوتسال بانوان داریم؟ چقدر پول در این رشته می‌چرخد که بگوییم این پول‌ها می‌سازند و انگیزه ایجاد می‌کنند؟

همه هزینه‌های فوتسال تیم ملی به قول خانم سلیمانی سرمربی تیم فوتسال بانوان به اندازه یک بازیکن ذخیره لیگ برتر هم نبوده است، آیا باید بپذیریم که اگر تیم ملی فوتبال مردان ایران به عراق می‌بازد و حذف می‌شود از عراق کمتر امکانات دارد؟ یعنی ژاپن قهرمان می شود چون فقط امکاناتش بهتر است؟

منکر‌ این نیستیم که ژاپن، کره و البته بسیاری از کشو‌رهای حوزه خلیج فارس پول بیشتری در فوتبال خرج می‌کنند اما فوتسال بانوان این فرضیه را که امکانات بیشتر و پول زیاد‌تر حتما افتخار می‌آورد رد کرد و نشان داد برای قهرمان شدن باید یک روح باشی در چند بدن.

بهترین بازیکن آسیا را در برنامه ۹۰ دیدید؟ فرشته کریمی مدام اسم بازیکنان دیگر را بر زبان می‌آورد، پی در پی از آنها نام می‌برد، یکی را تکنیکی می‌نامید، دیگری را فوق‌العاده، سومی را وقتی مربی از قلم انداخته و فراموش کرده بود، فورا بر زبان آورد.

دراین شرایط چه باید گفت؟ آیا چنین احساس و اتحادی در فوتبال مردان هست یا اینها تنها در مورد طلب‌هایشان حرف می‌زنند و در مورد بازیکنان خودی بد می‌گویند و مدام خودشان را برتر از دیگران می‌دانند؟

در تیم های ملی چطور؟ آیا وفاق و همدلی به اندازه کافی هست یا اینکه همه به دنبال بهانه هستیم و مقصر جلوه دادن یکدیگر؟

فوتسال بانوان با هزاران مشکل  و محرومیت رفت و قهرمان آسیا شد، در فوتبال اما ده‌ها استادیوم استاندارد وجود دارد که البته برای  فوتبالی‌ها کم است.