در یادداشت جک لو، وزیر خزانه داری امریکا در نیویورک تایمز

توافق وین برای آمریکا توافقی خوب، محکم و بی‌سابقه است.

 اگر کنگره توافق را رد کند، عناصری که در زمینه دستیابی به

 اجماع جهانی موثر بوده‌اند، از بین خواهند رفت.

 امریکا توان تحریم بیشتر ایران را ندارد.

برخی معتقدند که ما می‌توانیم کشورهایی را که در تحریم ایران ما را همراهی نمی‌کنند با تحریم‌های ثانویه تنبیه کنیم اما این اقدام فاجعه‌ خواهد بود. اگر ما آنها را از سیستم مالی و پولی خود کنار بگذاریم با مشکلات مالی گسترده‌ای مواجه خواهیم شد و این مشکلات فقط متوجه شرکای ما نخواهد بود بلکه گریبانگیر آمریکا هم می‌شود. روابط قوی اقتصادی ما با این کشور مبنای اقتصاد جهانی را تشکیل می‌دهد.

گروه بین الملل - رجانیوز: جک لو وزیر خزانه داری آمریکا طی یادداشتی در روزنامه نیویورک تایمز گفت که رد توافق هسته‌ای در کنگره آمریکا هزینه بالایی برای آمریکا در برخواهد داشت.

به گزارش رجانیوز به نقل از فارس؛ وی در مطلبی با عنوان «بهای سنگین رد کردن توافق هسته‌ای با ایران» نوشت که با این توافق راهکاری بلند مدت برای یکی از تهدید‌های زمان مطرح می‌شود. چرا که بدون این توافق، ایران در فاصله ۹۰ روز می‌تواند به بمب هسته‌ای دسترسی داشته باشد و به وسیله توافق مدت زمان گریز برای ایران ۴ برابر افزایش خواهد یافت.

در این گزارش آمده است: «آنهایی که از کنگره می‌خواهند تا توافق را لغو کند و معتقدند که آمریکا می‌توانست توافق بهتری به دست آورد و هنوز هم چنین امکانی دارد تا (به این وسیله)‌ ما به طور یک جانبه تحریم‌های موجود را افزایش دهیم و ایران را وادار کنیم که برنامه هسته‌ای خود را از بین ببرد یا اینکه چنین اقدامی زمینه‌ساز تغییر عمده برای فروپاشی دولت این کشور است، (باید بدانند) چنین فرضی، فانتزی خطرناک و ورای واقعیت‌های اقتصادی و دیپلماتیک است.»

وی در ادامه افزود: «قطعا آمریکا از لحاظ اقتصادی نفوذ بسیار بالایی دارد اما فقط نفوذ اقتصادی کافی نیست که کشورها را در اروپا و آسیا تشویق می‌کند تا به سیاست تحریم‌ کنونی بپیوندند. محدودیت‌ها در خرید نفت ایران و سپرده‌های این کشور  مسایل دیگری هستند که این اقدام را پر هزینه می‌کنند. کشورهای دیگر به این دلیل به ما پیوستند که ما اعلام کردیم ایران تهدیدی برای ثبات جهانی است و از این مهمتر اینکه راهکاری را برای حل این مسئله پیشنهاد دادیم بر مبنای دیپلماسی.»

لو در ادامه نوشت که از دید جامعه جهانی توافق هسته‌ای جهان را امن‌تر کرده است و اگر کنگره در شرایط فعلی توافق را رد کند، عناصری که در زمینه دستیابی به اجماع جهانی موثر بوده‌اند، از بین خواهند رفت.

بنابر نظر وزیر خزانه‌داری آمریکا: « ساده‌ترین موضوع این است که پس از ۲ سال  آزمودن ایران در مذاکرات، جامعه جهانی فکر نمی‌کند که افزایش تحریم‌ها می‌تواند ایران را تشویق کند تا تمامی ریشه‌های ابعاد برنامه هسته‌ای غیرنظامی خود را خشک کند یا روابط را با هم‌پیمانان مسلحش در منطقه قطع کند.دولت‌های خارجی به درخواست ما برای این فداکاری پر هزینه تن نخواهند داد.»

«در واقع جهان، ما را برای فاصله گرفتن از راهکاری منطقی به منظور پایان دادن به یکی از بزرگترین تهدید‌ها برای امنیت دنیا سرزنش خواهد کرد و به همکاری با ایران ادامه خواهد داد. تصمیم کنگره برای رد کردن یک‌جانبه توافق، به انزوای یک دهه گذشته ایران پایان می دهد و آمریکا را در تقابل با بقیه کشورهای جهان قرار خواهد داد.»

«برخی معتقدند که ما می‌توانیم کشورهایی را که در تحریم ایران ما را همراهی نمی‌کنند با تحریم‌های ثانویه تنبیه کنیم اما این اقدام فاجعه‌ خواهد بود. کشورهایی که ما به همکاری آنها نیاز داریم از جمله کشورهایی در اتحادیه اروپا، چین، ژاپن، هند، کره جنوبی و شرکت‌ها و بانک‌هایی که درآمدهای نفتی و سپرده‌های خارجی را نگه‌ می‌دارند، از جمله کشورهای قدرتمند اقتصادی در جهان هستند. اگر ما آنها را از سیستم مالی و پولی خود کنار بگذاریم با مشکلات مالی گسترده‌ای مواجه خواهیم شد و این مشکلات فقط متوجه شرکای ما نخواهد بود بلکه گریبانگیر آمریکا هم می‌شود. روابط قوی اقتصادی ما با این کشور مبنای اقتصاد جهانی را تشکیل می‌دهد. مقصد حدود ۴۰ درصد از صادرات آمریکا، اتحادیه اروپا، چین، ژاپن، هند و کره است. و این رابطه بازرگانی را نمی‌‌توان بدون ارتباط بانکی ادامه داد.»

لو این مطلب را اینطور توضیح داد: « مهمترین وارد‌کنندگان نفت ایران یعنی چین، هند، ژاپن، کره جنوبی، تایوان و ترکیه کشورهایی هستند که در مجموع حدود یک پنجم از صادرات ما به مقصد این کشورهای صورت می‌گیرد و ۴۷ درصد از ذخایر خارجی آمریکا را در این کشورها قرار دارد. آنها با چنین فداکاری اقتصادی با توهم توافق بهتر موافقت نخواهند کرد. ما باید پیش از اینکه بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ در این کشورها را فلج کنیم در این مورد خوب فکر کنیم.»

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: «ما باید تاریخ را در نظر داشته باشیم. در سال ۱۹۹۶ و در حالی که حمایت‌ جهانی از تحریم‌ها علیه ایران وجود نداشت، کنگره تلاش کرد تا شرکت‌های خارجی را که در بخش انرژی ایران سرمایه‌گذاری می‌کنند را به اعمال تحریم‌های ثانویه تهدید کند. این ایده بر این مبنا بود که شرکت‌های نفتی را وادار کند تا بین معامله با ایران و آمریکا یکی را انتخاب کنند و انتظار می‌رفت که همه آمریکا را انتخاب کنند.»

«این اقدام خشم شرکای خارجی ما به خصوص اتحادیه اروپا را به دنبال داشت. این اتحادیه تهدید، ارجاع به سازمان تجارت جهانی و گذراندن قانونی برای جلوگیری از اقدام شرکت‌ها  (در راستای خواست آمریکا) را در دستور کار قرار داد. شرکت‌های بزرگ نفتی اروپایی و آسیایی همچنان تا بیش از یک دهه بعد یعنی زمانی که ما به اجماعی جهانی در زمینه تهدید بودن ایران رسیدیم، با ایران همکاری کردند.»

جک لو در پایان نوشت: «توافقی که ما ماه گذشته به آن دست یافتیم، برای آمریکا توافقی خوب، محکم و بی‌سابقه است که در آن همه شاخص‌های اصلی که جامعه جهانی می‌خواست تا ایران را از دستیابی به سلاح هسته‌ای باز دارد، لحاظ شده است. کنگره باید این توافق را بپذیرد و انتقادهایی که جایگزینی برای توافق پیشنهاد نمی‌دهند را نادیده بگیرد.»