گروه بین الملل فرهنگ نیوز، سی و پنج سال پیش در چنین روزی یگان های رزمی و توپخانه های ارتش بعثی با پشتیبانی جنگنده ها و بالگردهای خویش جنگی گسترده را بر علیه ایران اسلامی آغاز نمودند، جنگی که از آن به عنوان طولانی ترین جنگ قرن بیستم نام برده می شود. در رابطه با چرایی آغاز این جنگ خونین و پدیده های پیرامونی آن تا کنون ده ها کتاب و مقاله منتشر شده است.
اگرچه تنش های گاه و بیگاه میان ایران و دولت عراق قدمتی صد سال داشته و به سال های پس از تجزیه امپراطوری عثمانی و تشکیل کشورهای جدیدالتاسیسی باز می گردد، اما روی کارآمدن حزب بعث در عراق به رهبری حسن البکر و صدام حسین و قدرت گیری نسبی بغداد در معادلات منطقه ای بر دامنه تعارضات فی مابین افزود، تا آن جا که طرفین پس سال ها ضد و خوردهای مرزی و حمایت از اپوزیسیون طرف مقابل ناگزیر به وضع قرارداد الجزایر در سال 1975 گردیدند، قراردادی که به گواه تاریخ و با توجه به موقعیت برتر نظامی و اقتصادی ایران چندان باب طبع دیکتاتور تمامیت خواه عراق نبود و از همین روست که شاهدیم که بلافاصله و پس از وقوع انقلاب در ایران و ایجاد نابسامانی های اولیه که نشات گرفته از فضای انقلاب است، رژیم بعثی مترصد فرصت شده تا با طرح بهانه های واهی به انتقام قرار داد الجزایر و در راستای مطامع و جاه طلبی های صدام حسین به مقابله نظامی با ایران بپردازد.
