نهضت برجام خوانی به روایت کمیسیون تخصصی مجلس

دفاع از حق هسته ای، دفاع از همه حقوق ملت ایران بود

 همچنان که دفاع از خرمشهر فقط دفاع از آن شهر نبود، دفاع از تمامیت ارضی کشور بود

 دشمن اگر گمان کند با فلان اهرم فشار می تواند خرمشهر را بگیرد، به سراغ هویزه هم خواهد رفت

یکی از راهبردهای اساسی ما به خصوص در موضوع هسته‌ای این است که دفاعی که ما از حق هسته‌ای‌مان می‌کنیم، فقط دفاع از حق هسته‌ای نیست. دفاع از همه حقوق ما است. همچنان که اگر ما یک زمان از خرمشهر دفاع می‌کردیم، فقط دفاع از خرمشهر نبود. دفاع از تمام تمامیت ارضی‌مان بود. چرا؟ چون اگر دشمن این طمع را بکند که می‌تواند با یک ابزار فشار خرمشهر را بگیرد، به همین دلیل می‌آید هویزه را هم می‌گیرد.

گروه سیاسی - رجانیوز: سیاست منطقی و قوی در زمینه دستیابی به اهداف در مذاکرات هسته ای زمانی میسر خواهد شد که نگاه راهبردی صحیحی در مذاکرات هسته ای با ۵ عضو شورای امنیت و آلمان از سوی تیم مذاکره کننده ایرانی وجود داشته باشد و این مسئله در اولین جلسه حضور دکتر جلیلی و تیم مذاکره کننده سابق در کمیسیون ویژه برجام مورد بحث قرار گرفت.

به گزارش رجانیوز؛ دکتر جلیلی در خصوص راهبرد خویش در مذاکرات در سال های ۸۶ تا ۹۲ به این مسئله اشاره می کند که : «یک وقت هست شما در گفتگو در موضع متهم می‌نشینید و یک وقت هست در گفتگو در موضع مدعی می‌نشینید. این است که آن نگاه راهبردی را متفاوت می‌کند. یعنی بحث ما آن جا این بود که اگر می‌خواهد راجع به بحث هسته‌ای صحبت بشود.» این یکی از مهمترین شاخصه های راهبردی تیم مذاکره کننده سابق است. در ادامه از زبان دکتر جلیلی در کمیسیون برجام بیشتر با نگاه راهبردی تیم مذاکره کننده سابق آشنا خواهیم شد:

بحث این نیست که بگوییم ما در باره روابط‌مان با یک کشوری است. حالا این یک سیاستی است که ممکن است امروز باشد و فردا عوض بشود. این از بحث‌های اساسی و راهبردی بود.

خواهش من این است که دوستان توجه بکنند. یکی از راهبردهای اساسی ما به خصوص در موضوع هسته‌ای این است که دفاعی که ما از حق هسته‌ای‌مان می‌کنیم، فقط دفاع از حق هسته‌ای نیست. دفاع از همه حقوق ما است. همچنان که اگر ما یک زمان از خرمشهر دفاع می‌کردیم، فقط دفاع از خرمشهر نبود. دفاع از تمام تمامیت ارضی‌مان بود. چرا؟ چون اگر دشمن این طمع را بکند که می‌تواند با یک ابزار فشار خرمشهر را بگیرد، به همین دلیل می‌آید هویزه را هم می‌گیرد. می‌آید تا سرخس را هم می‌گیرد. اگر خاکریز دفاع از حقوق ما که امروز هسته‌ای در پیشانی آن قرار گرفته، خدای نکرده دشمن به این تصور بیفتد که با فلان اهرم فشار می‌تواند این را بشکند. به همین دلیل می‌تواند خودش را محق بداند و این منطق را داشته باشد که پس با این می‌شود وارد سایر عرصه‌ها هم شد. لذا این یک بحث جدی است. این نکته‌ای که شما بیان کردید نکته درستی است. این که یک سری حوادث و اتفاقات انجام بشود. بعضاً از این چیزها مشاهده می‌شود. بعد بیاییم این را شروع به تحلیل راهبردی بکنیم و بگوییم از اول راهبرد ما این بود. نه. راهبرد باید یک نگاهی باشد. یک نگاه راهبردی باشد. شما آن را داشته باشید. بعد بروید آن را عملیاتی بکنید و این بحث‌هایی که انجام شد.

تمام این بحث‌هایی که عرض می‌کنم. روی اینها بحث شد. در جلسات صحبت شد. تأیید می‌شد و بعد دنبال می‌شد. آن چیزی که شما فرمودید، یکی از بروزها و مصادیقش همان بسته پیشنهادی است که ما ارائه دادیم. این همان موقع منتشر شد. بسته پیشنهاد که ما سال ۸۷ ارائه دادیم، در حقیقت مبتنی بر یک نگاه راهبردی تعیین‌شده بود که ما داریم با این نگاه وارد گفتگوها می‌شویم. نه این که بیاییم با سه‌تا کشور بنشینیم و بگوییم بیا ببینم سؤال تو راجع به هسته‌ای چی است و می‌خواهیم این را حل بکنیم. ما این را منتشر کردیم و پخش شد. با افتخار هم این را پخش کردیم. اتفاقاً سال ۸۸ که اولین دور گفتگوهای بعد از فتنه می‌خواست انجام بشود. قبل از ژنو دو، دوباره این بسته را به روز کردیم. گفتیم با توجه به این مسائل. که آنها بدانند ما کماکان از موضع اقتدار علیرغم فتنه و آن طور بحث‌ها آن را انجام دادیم و آن بحث دیگر را انجام دادیم.

راهبرد و موضع مدعی نه موضع یک متهم
همین نگاه ادامه داشت که عرض کردم. در مسکو آن طرح جامع پنج محوری مطرح شد که آن را هم باز اگر جستجو بکنید در همه فضای مجازی وجود دارد. سوابق وجود دارد که مشخص بحث کردیم. یعنی یک نگاه راهبردی بود. آن جا بحث این نبود که بگوییم بیاییم با این بنشینیم. گفتیم اگر تو می‌گویی بیاید انجام بشود. البته این که سه کشور، شش کشور شدند زمان آقای لاریحانی بود. منتهای مرتب آن زمان آمریکا شرط می‌گذاشت که ایران اول باید تعلیق کند تا بعد من بیایم در گفتگوها شرکت بکنم. بعد که دید نتیجه نمی‌گیرد، آمد شرکت کرد. حضور پیدا کرد و او هم پیوست. بحثی که در آن جا بود این بود که اتفاقاً ما از آنها سؤال می‌کردیم. ببینید، بحث راهبرد این جا اهمیت پیدا می‌کند. شما می‌توانید در یک گفتگو بنشینید. یک وقت هست شما در گفتگو در موضع متهم می‌نشینید و یک وقت هست در گفتگو در موضع مدعی می‌نشینید. این است که آن نگاه راهبردی را متفاوت می‌کند. یعنی بحث ما آن جا این بود که اگر می‌خواهد راجع به بحث هسته‌ای صحبت بشود. شما می‌گویید سلاح هسته‌ای موجب نگرانی است. یک سؤآل این است. این سلاح هسته‌ای را چه کسی در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داده. خب این باید بحث بشود. مگر نمی‌گویید نگران سلاح هسته‌ای هستید. اگر نگران اشاعه هستید، این را چه کسی اشاعه داده. اگر نگران خلع سلاح هستید، چرا شما انجام ندادید. این بحث‌ها بود. شما در موضع مدعی وارد بحث می‌شوید.