گروه بین الملل – رجانیوز: سیاست خارجی دولت یازدهم، در خدمت توسعه است و مهمترین راهبرد دستگاه دیپلماسی برای تحقق این هدف «همکاری و هماهنگی با دولتها» در سطح منطقه ای و بین المللی است. این امر ریشه در این باور دارد که وقتی که کشورها به لحاظ اقتصادی با همدیگر قفل شوند با یکدیگر همکاری سیاسی و امنیتی بیشتری خواهند کرد. این موضوع در گزارش محمود سریع القلم در اجلاس جهانی داووس در سال ۲۰۱۵ مورد تأکید بوده است.[۱] وی درباره ی ضرورت تحول در سیاست خارجی ایران میگوید:
«سیاست ایران در منطقه مشارکتی نیست، رفاقتی است. چون برای مشارکت لازم است که همه را قانع و اقناع کنید و دست دوستی را با هیچ‌جا قطع نکنید. اما در سیاست رفاقتی می‌توانید هم‌مرام پیدا کنید. در آنجا ایدئولوژی‌ها هستند که می‌توانند سبب‌ساز حرکت‌های شما باشند..... ما برای دفاع از کشورمان دنبال حوزه نفوذ هستیم. یعنی در کنار هدف اعتقادی- ایدئولوژیک، یک هدف سیاسی- امنیتی هم داریم. در کشور ما این تفکر وجود دارد که ما در جنگ سرد با غرب هستیم، باید مدارهای نفوذ خودمان را گسترش دهیم تا اینکه بتوانیم یک فضای باز و متقابل به دست آوریم.... استراتژی منطقه‌ای ما بر بنیان‌های تولید ثروت بنا نشده است.... من فکر می‌کنم اولین کاری که باید بکنیم مبارزه با ایرانهراسی است، این باید کانون سیاست خارجی کشور ما باشد.... اگر ما می‌خواهیم ایرانهراسی را از بین ببریم، باید منطق تعاملمان را در منطقه تغییر دهیم. بعد، اگر می‌خواهیم ایران قدرتمند شود، باید به قدرت آی‌تی و اقتصادی روی بیاوریم. قدرت آی‌تی و اقتصادی هم اگر فقط درون کشور باشد، فایده‌ای ندارد؛ چون در آن باید تعامل جهانی وجود داشته باشد.»
